„Pracownia Pamięci” to kontynuacja działań związanych z badaniem i opracowywaniem artystycznym pamięci, które w zespole neTTheatre jest bardzo mocno akcentowane. Jest to nowa performatywna forma, która łączy elementy spektaklu teatralnego, interaktywnej projekcji filmowej, a równocześnie jest spotkaniem – opowiadaniem i wysłuchaniem. Kolejny projekt Pawła Passiniego i Patrycji Dołowy, oparty na doświadczeniach związanych ze spektaklem „The HIDEOUT/Kryjówka”, który został zaprezentowany ponad stukrotnie w różnych zakątkach świata (Polska, Bułgaria, Cypr, Chiny). Za każdym razem zapraszaliśmy naszych widzów-świadków, aby podzielili się swoimi historiami z czasów II wojny światowej. Ujawniając skrzętnie ukrywane przez lata fragmenty rodzinnych dramatów, stworzyliśmy wyjątkową przestrzeń, w której możliwe stało się wypowiedzenie tego, co do tej pory więzło w gardle. Odwaga i potrzeba dzielenia się przeważyły dotychczasowy lęk i strach przed stygmatyzacją. Coraz więcej osób postanawia „wyjść z szafy”, a więc ich opowieści ciągle przybywa. Wspólnie wypracowujemy niezwykłe narzędzie – machinę do wyciągania z niebytu przemilczanych i zapomnianych historii, tych, których opowiadać „nie wolno”, „nie trzeba” lub „lepiej tego nie mówić na głos, dziecko”.

„Pracownia Pamięci” odwołuje się do takich spektakli w reżyserii Pawła Passiniego, jak: „Dybbuk” (2004), „Kabbalah” (2010), „Kukła. Księga Blasku” (2012), „The HIDEOUT/Kryjówka” (2014), „Hindełe, siostra Sztukmistrza” oraz „Matki” (2016).

Eksplikacja reżyserska:

Niepołączone kawałki rozsypane po całym świecie. Ogromny trud, by je zdobyć, żmudne kolekcjonowanie śladów. I nagle przez to okazuje się, że kilka z tych tropów i zaangażowane w ich kolekcjonowanie (ze swoich innych, indywidualnych pudełek ) osoby, kiedy zjeżdżają się na to czekające pod spodem miejsce, uruchamiają drogi pamięci, odbudowują relacje, sieć relacji, na których opierało się kiedyś życie tu, a których przerwanie (przez Zagładę, wojnę, czas) wpłynęło, jak się okazało, zarówno na to, co jest tu, jak i na drogi indywidualnych rozsypanych po mapie historii.

Dlaczego powrót jest tak istotny? Bo tylko w tym konkretnym miejscu, przynosząc swój bagaż z zewnątrz, może zostać odtworzone coś, co rozsypane po świecie wydaje się nieistotne.

Powrót uprawomocnia to, że, odbijając się w przeszłych historiach, możemy tworzyć dzisiejsze historie/relacje, jakby wypełniając tę lukę, tę nieciągłość. Jest odbudowywaniem wewnętrznego miasta, ducha miasta, pamięci jego mieszkańców, tylko tak miasto to jest rzeczywiście niepodległe. Miasto wraca do siebie, my w nim, a historie/duchy/przeszłość wracają na swoje spokojne miejsce.

Paweł Passini – reżyser teatralny, kompozytor. Jeden z prekursorów nurtu teatru interaktywnego w Polsce. Założyciel pierwszego na świecie teatru internetowego neTTheatre. Absolwent Wydziału Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Wcześniej studiował na Uniwersytecie Warszawskim filozofię i kulturoznawstwo. Jako spektakl dyplomowy zrealizował „Dybbuka” Szymona An-skiego w poznańskim Teatrze Nowym. Swoje spektakle wystawiał w takich teatrach jak: Teatr Miejski w Gdyni, Teatr Lalki i Aktora w Opolu, Teatr Polski we Wrocławiu, Teatr Chorea w Łodzi, Wrocławski Teatr Współczesny, Teatr Polski w Bielsko-Białej, Teatr Maska w Rzeszowie, Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, Teatr Polski w Warszawie, Teatr Stary w Krakowie, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatr Współczesny w Szczecinie, Narodowe Forum Muzyki, Teatr Szekspirowski w Gdańsku oraz Centrum Kultury w Lublinie. Paweł Passini to reżyser podróżujący, pracował m.in. w Izraelu, Finlandii, USA, Indiach, Grecji, we Włoszech oraz na Cyprze. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, laureat Złotych Masek za spektakl „Morrison/Śmiercisyn” oraz „Dziady” w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora oraz Herald Angel i Total Theater Award na FRINGE Festival w Edynburgu, otrzymał również GRAND PRIX dla spektaklu „The HIDEOUT/Kryjówka” na Międzynarodowym Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie, Nagrodę Konrada Swinarskiego za reżyserię spektaklu „Morrison/Śmiercisyn”. Od 2009 roku związany z Lublinem, gdzie do siedziby Centrum Kultury przenosi się neTTheatre.

Patrycja Dołowy – artystka multimedialna, pisarka, działaczka społeczna, popularyzatorka nauki i sztuki. Od lat zajmuje się problematyką trudnej pamięci, podejmuje działania w przestrzeni miejskiej i w przestrzeniach lokalnych. Działa na pograniczu dyscyplin artystycznych. W swojej pracy bazuje na historii mówionej i świadectwach, przeprowadziła dziesiątki wywiadów ze świadkami historii, wysłuchała setki opowieści. Ma na koncie ponad 60 wystaw w Polsce i zagranicą. Prace i teksty publikuje w pismach artystycznych i kulturalnych, w prasie i w magazynach wielkonakładowych. Autorka książki Wrócę, kiedy będziesz spała. Rozmowy z dziećmi Holocaustu (2019, wyd. Czarne) oraz performansu i bloga Widoczki: Pamięć miasta/Pamięć ciała. Współautorka książek: Miasto oczami kobiet (z Justyną Biernacką), 25 rozmów na 25-lecie, Przecież ich nie zostawię (pod red. Magdaleny Kicińskiej i Moniki Sznajderman), rozdziałów w publikacjach zbiorowych oraz sztuk teatralnych (m.in. Wanda, z Sylwią Chutnik, Hideout/Kryjówka, Dziady. Twierdza Brześć, Matki, Hindełe, siostra Sztukmistrza). Stale współpracuje z reżyserem Pawłem Passinim i neTTheatre. Z wykształcenia doktor nauk przyrodniczych, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego oraz Akademii Fotografii Artystycznej Wyższych Szkół Fotograficznych we Wrocławiu. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, stypendystka Asylum Arts, stypendystka TARBUT Fellowship, laureatka nagród, w tym Nagrody im. Karola Sabatha za najlepszy tekst popularnonaukowy w polskiej prasie i wyróżnienia na festiwalu teatralnym Kontrapunkt za odwagę badania pamięci w spektaklu Hideout/Kryjówka.

28 listopada, czwartek, godz. 19.00